کنترل تطبیقی روش کنترلی استفاده شده  برای یک سیستم دارای پارامتر های متفاوت یا نا مشخص می باشد. به عنوان مثال، یک هواپیما در حال پرواز، جرم آن به علت مصرف سوخت به آرامی کاهش می‌ یابد؛ یک قانون کنترل مورد نیاز است که خود را با چنین تغییر شرایط سازگار کند. مبحث کنترل تطبیقی با کنترل مقاوم متفاوت است، زیرا به اطلاعات پیشین در مورد محدودیت‌ های پارامتر های نامشخص یا متغیر با زمان نیاز ندارد. پایه و اساس کنترل تطبیقی، تخمین پارامتر است که شاخه ای از شناسایی سیستم است. روش ‌های رایج تخمین شامل روش حداقل مربعات بازگشتی و گرادیان نزولی است. هر دو روش اشاره شده، قوانین جدید را فراهم می‌ کنند که برای اصلاح برآورد ها (تخمین ها) در زمان واقعی استفاده می ‌شوند. پایداری لیاپانوف برای استخراج این قوانین و بروزرسانی آن ها و معیار همگرایی استفاده می‌ شود.

كنترل تطبيقي روشی است كه اطلاعات پيوسته‌ اي در مورد وضعيت حالت هاي فعلي فرآيند و به منظور شناسايي فرآيند، توليد مي‌ كند. سپس عملكرد سيستم فعلي با وضعيت مطلوب يا بهينه مقايسه شده و بر اساس آن تصميم ‌گيري به منظور تطبيق سيستم صورت مي ‌گيرد. در نهايت به منظور رسيدن به وضعيت مطلوب، تصحيح مناسب در سيستم اعمال مي ‌شود. بنابراين سه عمل شناسايي، تصميم ‌گيري و تصحيح در يك سيستم تطبيقي وجود خواهند داشت…